SR4X Of Line do czasu wyjaśnienia incydentu

Przemiennik wyłączony na czas nieokreślony  w związku z  incydentem  w dniu 25.08.2023.
cdn…

Groźby karalne to przestępstwo opisane w art. 190 kodeksu karnego. Zgodnie z tym przepisem odpowiedzialności karnej podlega ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa. Od razu należy tutaj podkreślić, że tylko taka groźba podlega karze na podstawie rozpatrywanego przepisu, której treścią jest zapowiedź popełnienia przestępstwa.

Nie będzie zatem podlegał odpowiedzialności z tego przepisu sprawca, który grozi popełnieniem wykroczenia np. zniszczeniem rzeczy, której wartość nie przekracza kwoty w wysokości ¼ minimalnego wynagrodzenia (art. 124 § 1 kodeksu wykroczeń). Nie będzie także odpowiadał za groźby karalne ten, kto grozi naruszeniem tylko reguł np. prawa cywilnego (np. niewykonaniem umowy).

Groźba realizacji przestępstwa może dotyczyć działania na szkodę pokrzywdzonego (ofiary) lub też na szkodę osoby najbliższej dla pokrzywdzonego. Sprawcą przestępstwa, którym napastnik grozi nie musi być on sam. Może to być inna osoba lub grupa osób. Musi on jedynie mieć bezpośredni wpływ na działania bezpośredniego sprawcy (a co najmniej twierdzić wobec pokrzywdzonego, że taki wpływ ma).
Groźby karalne – tylko wtedy, kiedy pokrzywdzony czuje obawy

Istotnym elementem umożliwiającym sprawcy przypisania przestępstwa groźby karalnej z art. 190 k.k. jest to, że jego postępowanie musi w pokrzywdzonym wzbudzić uzasadnioną obawę, że groźba może zostać zrealizowana. Obawa musi być uzasadniona, czyli inaczej obiektywna. Pokrzywdzony nie może powoływać się na swoją ponad przeciętną wrażliwość, lękliwość czy łatwowierność. Sąd lub prokurator rozpatrujący zachowanie sprawcy będą brać pod uwagę, czy mogło ono wywołać uczucie strachu lub zagrożenia u przeciętnej osoby, występującej w określonych okolicznościach.

Co ważne bez znaczenia jest to, czy sprawca mógł rzeczywiście swoją groźbę spełnić, albowiem liczy się jedynie przekonanie (uzasadnione) pokrzywdzonego co do możliwości realizacji tej groźby. Sprawca broniąc się powinien zatem stawiać szczególny nacisk na to, że pokrzywdzony zdawał sobie sprawę z tego (miał wiedzę), że groźba nie jest realna.

Przestępstwo groźby karalnej może być popełnione wyłącznie umyślnie. Oskarżenie będzie zatem musiało wykazać, że sprawca miał uzasadniony powód (motyw), żeby grozić pokrzywdzonemu. Należy mieć jednak na uwadze, że zamiar ma dotyczyć wyartykułowania groźby, a nie jej spełnienia.

Groźba karalna może być wyrażona w każdy sposób tj. słowem, pismem, gestem itp.

Zgodnie z art. 190 kk groźba karalna zagrożona jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat dwóch.

Oznacza to, że może tu znaleźć zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania, kara pozbawienia wolności może zostać orzeczona z warunkowym jej zawieszeniem.

Przestępstwo groźby karalnej ścigane jest na wniosek pokrzywdzonego, co oznacza, że organy ścigania same – bez inicjatywy ze strony osoby zagrożonej – nie będą podejmować żadnych czynności w związku z podjęciem lub prowadzeniem postępowania.
Artykuł 190 kodeksu karnego

§ 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.